Zeg het woord Okinawa tegen een Japanner op het vasteland en je zal waarschijnlijk een weemoedige zucht terug ontvangen. Voortdurend warm weer, een heldere zee vol vis, fantastisch eten, vriendelijke mensen, ongerepte stranden en jungle… de lijst gaat maar door. Meer dan honderd subtropische eilanden, gezamenlijk bekend als de Ryukyu Shoto, strekken zich uit over 700 km oceaan van Kyushu in het zuidwesten tot Yonaguni-jima, bijna in het zicht van Taiwan, en vormen een van de favoriete vakantiebestemmingen van Japan.
Het is misschien een beetje duur om hier te komen, maar de weelderige vegetatie van Okinawa, paradijselijke stranden en prachtige koraalriffen zullen elk type reiziger bekoren – als je genoeg hebt van heiligdommen en tempels en je een aantal van de beste stranden en duikplekken van Japan wilt bekijken, of gewoon zin hebt in een plekje winterzon, dan is Okinawa zeker een bezoek waard.
- Geschiedenis
- Eilanden
- Okinawa-Honto
- Yaeyama Eilanden
- Kerama Eilanden
- Miyako Eilanden
- Duiken & Snorkelen
- Eten
- Beste Reistijd
Korte geschiedenis van Okinawa
In de vijftiende eeuw werden de eilanden die nu Okinawa vormen voor het eerst verenigd in het Ryukyu-koninkrijk, bestuurd vanuit het Shuri-kasteel in het huidige Naha. Deze periode wordt gezien als het gouden tijdperk van de Ryukyu-cultuur. De handel met China, de rest van Japan en andere Zuidoost-Aziatische landen bloeide, terwijl het traditioneel niet-gemilitariseerde koninkrijk zijn onafhankelijkheid handhaafde door hulde te brengen aan China. Maar toen, in 1609, viel de Shimazu-clan van Kagoshima (zuidelijk Kyushu) binnen.
De Ryukyu-koningen werden vazallen van de Shimazu, die bestraffende belastingen oplegden en de daaropvolgende tweehonderd jaar met ijzeren hand regeerden, waarbij ze de eilanden gebruikten als toegangspoort voor handel met China toen dergelijk contact theoretisch verboden was door het Togukawa-shogunaat. Toen het Japanse feodale systeem in de jaren 1870 werd afgeschaft, werden de eilanden eenvoudig aan het vasteland toegevoegd als de prefectuur Okinawa. Ondanks veel lokaal verzet richtte de Meiji-regering een militaire basis op en probeerde ze de lokale cultuur uit te roeien door mensen te dwingen Japans te spreken en trouw te zweren aan de keizer, door scholen te verbieden om Ryukyu-geschiedenis te onderwijzen.
Aan het begin van de twintigste eeuw was Okinawa redelijk succesvol opgenomen in Japan en werd het een belangrijke pion in de laatste verdedigingslinie van Japan tijdens de Pacifische Oorlog. Na de slag om Iwo-jima in maart 1945 rukte de Amerikaanse vloot op naar Okinawa en, na een uitgebreid bombardement, plaatselijk een “tyfoon van staal” genoemd, vielen de Amerikanen op 1 april 1945 binnen. Het duurde bijna drie maanden vechten voordat generaal Ushijima, de Japanse commandant, zelfmoord pleegde en het eiland zich overgaf. Bij de Slag om Okinawa kwamen 12.500 Amerikaanse troepen om (plus 37.000 gewonden) en naar schatting 250.000 aan Japanse zijde, van wie bijna de helft lokale burgers waren.
Naar schatting is een derde van de bevolking van Okinawa omgekomen in de oorlog, velen door massale zelfmoorden die voorafgingen aan de overgave, en anderen door ziekte en honger. Maar de daaropvolgende woede van de eilandbewoners was gericht op de Japanse regering in plaats van op Amerika. De meeste mensen hebben het gevoel dat Okinawa werd opgeofferd om het vasteland te redden – dit was de enige grote veldslag op Japanse bodem – en dat ze werden misleid door Japanse verzekeringen dat ze de Amerikaanse vloot in de val lokten. Dit werd nog versterkt door het gedrag van Japanse troepen, die ervan worden beschuldigd de lokale bevolking onderdak en medische behandeling te weigeren en ze uiteindelijk aan de Amerikanen over te laten.
Ter vergelijking: de Amerikaanse indringers waren een welkome opluchting, ondanks de ergste angsten van de eilandbewoners. Ze brachten de broodnodige voedselvoorraden binnen – spam was meteen een hit in Okinawa dat van varkensvlees houdt – en hielpen geleidelijk bij het herstel van de lokale economie. Dit was natuurlijk niet helemaal altruïstisch, aangezien Okinawa de ideale plek was om gebeurtenissen in Zuidoost-Azië te volgen. Toen de Koreaanse oorlog uit de jaren vijftig overging in de oorlog in Vietnam, werden de Amerikaanse bases een permanent kenmerk van het landschap van Okinawa.
Okinawa bleef in feite onder Amerikaanse jurisdictie tot 1972, toen lokale protesten leidden tot het herstel van de Japanse soevereiniteit. Sindsdien hebben de twee regeringen samengewerkt om een Amerikaanse militaire aanwezigheid op het eiland te behouden ondanks de groeiende oppositie.
Okinawa is sindsdien getuige van enkele merkwaardige politieke verschuivingen. In 2007 brachten lokale verkiezingen Aiko Shimajiri aan de macht; Interessant genoeg lag zijn focus op de lokale economie in plaats van op militaire kwesties. Deze zouden echter naar voren komen bij nationale verkiezingen twee jaar later, waarbij Yukio Hatayama tot premier werd gekozen met de belofte om de Futenma-luchtmachtbasis te verwijderen in plaats van te verplaatsen. Deze belofte is hij niet nagekomen en hij trad minder dan een jaar later af.
De Eilanden van Okinawa
Het grootste eiland in de groep, Okinawa-Honto, meestal eenvoudigweg Okinawa genoemd, is het transportknooppunt van de regio en de thuisbasis van de prefectuurhoofdstad Naha. Het is ook de meest dichtbevolkte en meest ontwikkelde van de Ryukyu eilanden-keten, grotendeels dankzij de controversiële aanwezigheid van Amerikaanse militaire bases. Okinawa-Honto heeft een aantal historische bezienswaardigheden, waarvan er vele verband houden met de Slag om Okinawa aan het einde van de Pacifische Oorlog. Maar het eiland heeft meer te bieden dan slagvelden, vooral in de noordelijke regio, waar de oude manier van leven nog steeds stand houdt tussen de geïsoleerde dorpen.
Om het beste van de regio te zien, moet je op het vliegtuig of de veerboot stappen en de tientallen buitenste eilanden buiten Okinawa-Honto verkennen, waarvan er vele onbewoond zijn. Zelfs vrij dicht bij Naha vind je prachtige stranden en fantastische duikplekken rond de Kerama eilanden, op slechts 30 km van Okinawa-Honto. Duikers en strandkenners zullen Miyako-jima en Ishigaki-jima willen bezoeken, ver beneden de Ryukyu eilanden-keten. Als je op zoek bent naar een idyllisch toevluchtsoord, is Taketomi-jima onverslaanbaar, terwijl de avontuurlijke mensen Iriomote-jima willen verkennen, bedekt met dikke mangrove- en stomende regenwouden en de thuisbasis van de ongrijpbare Iriomote-lynx.
Op deze buitenste eilanden vind je ook het sterkste bewijs van de veelgeprezen Ryukyu-cultuur, ontstaan uit contacten met Taiwan en China, evenals de rest van Japan. De meest voor de hand liggende uitingen van deze cultuur zijn te vinden in de keuken van het eiland en in een levendig kleurgebruik en gedurfde tropische patronen, terwijl de Chinese invloed duidelijk zichtbaar is in de architectuur van de regio, traditionele kleding en de krijgskunst van karate – de Ryukyu-krijgers’ geprefereerde beschermingswijze.
Oude religieuze overtuigingen worden in leven gehouden door een sjamaan (yuta genaamd) en in het centrum van Okinawa-Honto doen ze aan sumo-worstelen. Er is ook een Ryukyu-dialect, met tientallen variaties tussen de verschillende eilanden, unieke muziekinstrumenten en een kenmerkende muziekstijl die een internationaal publiek heeft bereikt via bands als Nenes, Diamantes en Champloose. Als je geluk hebt, kom je een lokaal festival tegen, zoals gigantische touwtrekwedstrijden of drakenbootraces, terwijl het grootste jaarlijkse evenement het Eisa-festival is (vijftiende dag van de zevende maanmaand), wanneer iedereen het gereedschap neerlegt en danst op de onophoudelijke ritmes van drums, fluiten en de driesnarige sanshin.
Naast Hokkaido bevat Okinawa de grootste ongerepte natuurgebieden en de grootste biodiversiteit van Japan. Veel van deze rijkdom aan dieren in het wild bevindt zich onder water, voortgebracht door de warme Kuroshio-stroom die langs de oostkust stroomt en koraalriffen laat bloeien. Maar er zijn ook een aantal endemische soorten op het land, waaronder schildpadden, een kuifadelaar en de noguchigera (Pryer’s specht), naast de wilde kat van Iriomote, de yamaneko.
Een minder welkome lokale bewoner is de zeer giftige habu slang. Het meet ongeveer 2 meter lang, is donkergroen met een gele kop en schuilt meestal in dichte begroeiing of langs bermen, maar waagt zich zelden in stedelijke gebieden. Zolang je voorzichtig bent – vooral in de lente en herfst – zou je geen problemen moeten hebben; als je gebeten bent, ga dan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, waar ze tegengif zouden moeten hebben.
Okinawa-Honto
Ooit was het centrum van het Ryukyu-koninkrijk, Okinawa-Honto (沖縄本島), of Okinawa Main Island, een vreemd ambivalente plek. De lokale bevolking is enorm trots op hun Ryukyu-erfgoed, en toch komen de concurrerende culturen van Japan en Amerika veel vaker voor. Tot op zekere hoogte voelt het eiland nog steeds aan als bezet gebied, met name centraal Okinawa-Honto, waar de Amerikaanse bases en de nabijgelegen ‘Amerikaanse’ steden, met hun drive-ins en winkelcentra, een bizarre toeristische attractie zijn geworden voor Japanners op het vasteland.
Hoe fascinerend dit alles ook is, het maakt Okinawa-Honto niet de meest voor de hand liggende vakantiebestemming. Als je echter wordt aangetrokken door de aantrekkelijkere buitenste eilanden, is de kans groot dat je wat tijd op het hoofdeiland zult doorbrengen in afwachting van vliegtuig- of veerverbindingen. De belangrijkste stad van Okinawa-Honto en de voormalige Ryukyu-hoofdstad is Naha, met als belangrijkste attractie het gereconstrueerde kasteel, Shuri-jo, waarvan de ruïnes in 2001 de status Werelderfgoed kregen. Er zijn ook enkele interessante marktstraten en een pottenbakkersdorp om te verkennen – om nog maar te zwijgen over de uitstekende bars en restaurants – voordat je naar afgelegen streken gaat.
In het zuiden van Okinawa-Honto waren de ergste gevechten in 1945, en de struikachtige heuvels zijn bezaaid met oorlogsmonumenten, vooral rond de Mabuni-heuvel, waar de laatste veldslagen plaatsvonden. Ten noorden van Naha heeft de centrale wijk van het eiland weinig aan te bevelen, maar buiten Kadena beginnen de gebouwen uit te dunnen. Hier vind je een van de betere “Ryukyu-cultuurdorpen”, Ryukyu-mura, en de beste stranden van het eiland. Nago, de grootste nederzetting in het noorden van Okinawa-Honto, is een aantrekkelijke stad die een uitvalsbasis biedt voor een bezoek aan het prachtige Okinawa Churaumi Aquarium en het verkennen van de schilderachtige kustlijn en het bergachtige puntje van het eiland, met als hoogtepunt de dramatische kaap van Hedo Misaki.
Amerikaanse bases op Okinawa-Honto
Twintig procent van Okinawa-Honto en een klein aantal buitenste eilanden worden gedekt door Amerikaanse militaire bases, waar 27.000 Amerikaanse militairen werken. Dit op zichzelf heeft de lokale woede aangewakkerd, maar wat het meest verontrust, is dat Okinawa minder dan één procent van de Japanse landmassa uitmaakt, maar toch 75 procent van de Amerikaanse bases van het land bevat. De kwestie is echter verre van zwart-wit voor de eilandbewoners, aangezien de bases duizenden banen opleveren en enorme bedragen bijdragen aan de lokale economie – nogal belangrijk, aangezien Okinawa de armste van de Japanse prefecturen blijft. Bovendien genieten veel jongere Okinawanen van de eigenaardige hybride culturele sfeer die het grote aantal buitenlanders naar de eilanden brengt.
Okinawa Churaumi Aquarium
Het Okinawa Churaumi Aquarium (沖縄美ら海水族館) is een spectaculaire faciliteit die het onderwaterleven van de Kuroshio-stroom laat zien. De hoofdtank bevat 7500 ton water en herbergt verschillende walvishaaien – de grootste haaien ter wereld – evenals scholen mantaroggen en vele andere vissen; het bioscoopbeeld zal je aandacht zeker vasthouden. De meeste uitleg is in het Engels en er is een informatief gedeelte over haaien dat veel mythes over deze buitengewone wezens verdrijft.
Hoe je bij het Okinawa Churaumi Aquarium komt
Als je met de bus komt, stoppen de meeste diensten bij de centrale kruising van Nago voordat ze eindigen bij het busstation op de snelweg naar het westen van de stad. Sommige stoppen echter aan de kust, met name de Express Bus vanaf Naha Airport, via Naha Bus Terminal (vertrekt elk uur; duurt 2 uur; 2000 yen), die eindigt buiten Nago’s City Hall, ongeveer 500 meter ten westen van het centrale kruispunt. Je vindt het VVV-kantoor (ma-vr 8.30-17.30 uur, za en zo 10.00-17.00 uur) in het stadhuis van Nago, dat Engelstalige kaarten en pamfletten over het gebied heeft. De Ryukyu-bank, net ten noorden van het centrale knooppunt, kan geld en reischeques wisselen, en er is een klein postkantoor met een geldautomaat een paar blokken naar het westen.
Museum ter herdenking van de vrede in de prefectuur Okinawa
De laatste strijd om Okinawa vond plaats op de Mabuni-heuvel (摩文仁の丘), aan de zuidoostkust van het eiland. Deze plek wordt nu bezet door een begraafplaats en een met gras begroeid park met monumenten (bekend als de “Hoeksteen van de Vrede”) voor de meer dan 200.000 troepen – zowel Japanse als Amerikaanse – en burgers die tijdens de oorlog op de eilanden zijn omgekomen. Een opvallende witte toren bekroont de Peace Memorial Hall (平和記念堂), die een 12 meter hoge gelakte Boeddha en een klein museum bevat.
Je zult meer leren (maar niet het volledige verhaal) als je het Okinawa Prefecture Peace Memorial Museum (沖縄県立平和記念資料 館) bezoekt, dat overal volledige Engelse vertalingen heeft. Dit interessante museum schuwt het ongemakkelijke feit niet dat Japanse soldaten meedogenloos burgers van Okinawa hebben vermoord. Over het algemeen wordt de hele aanloop naar de oorlog echter op de gebruikelijke eufemistische manier behandeld, en de tentoonstelling eindigt op een opgewekte toon met vertoningen over de naoorlogse geschiedenis van Okinawa tot op de dag van vandaag.
Souvenirs uit Okinawa
Degenen die op zoek zijn naar lokale ambachten, zullen prachtige bingata-textiel het aantrekkelijkst vinden. Oorspronkelijk voorbehouden aan hofdames, worden bingata-stoffen met de hand geverfd met natuurlijke pigmenten van hibiscusbloemen en verschillende groenten, in eenvoudige maar opvallende patronen. Ook de moeite waard om te bekijken zijn de fijne jofu-kleding van Miyako-jima en de Yaeyama-eilanden, ooit geschonken als eerbetoon aan de plaatselijke vorsten. Aangenomen wordt dat keramiek in de vijftiende eeuw vanuit Spanje en Portugal in de regio is geïntroduceerd, maar Ryukyu-pottenbakkers concentreerden zich op dakpannen en redelijk rustieke gebruiksvoorwerpen.
Tegenwoordig produceren ze duizenden sakeflessen en shiisa – de woeste leeuwenfiguren die vanaf elk dak op je neerkijken. Het prachtige lokale lakwerk heeft ook een lange geschiedenis op de eilanden en is meer dan vijfhonderd jaar geleden geïntroduceerd vanuit China, maar het glaswerk dat je aantreft is veel recenter: er wordt gezegd dat de productie van start ging in de naoorlogse jaren toen de Okinawanen begonnen met het recyclen van de drinkflessen van de Amerikaanse bezetters.
De Yaeyama eilanden
Prachtige zandstranden om langs te struinen, watervallen die van smaragdgroene bergen naar beneden vallen, en er is geen soldaat in zicht … het is geen wonder dat zelfs Okinawanen mistige ogen krijgen als ze praten over de Yaeyama eilanden (八重山諸島). Japan bruist eindelijk uit op deze verafgelegen straal van semi-tropische eilandjes, 430 km ten zuiden van Okinawa-Honto en bijna 3000 km van het noorden van Hokkaido, en degenen die het geluk hebben om zo ver te komen, staan voor een behoorlijke finale. Het slechte nieuws is dat de Yaeyama’s niet langer bereikbaar zijn met de veerboot, wat betekent dat je een vlucht moet nemen vanaf Naha of het vasteland – maar het is het waard, vooral als je van duiken, wandelen, kajakken of van ‘alternatieve ” Japanse activiteiten houdt.
De meeste vluchten komen aan op Ishigaki-jima, verreweg het dichtstbevolkte eiland Yaeyama. Reizigers hebben de neiging om zich hier te vestigen voor het gemak, maar hoewel Ishigaki zijn charmes heeft, zou je gek zijn om zo ver te komen en niet een beetje verder te gaan – een kwartiertje verder met de veerboot ligt het kleine Taketomi-jima, in wezen een herinnering van het traditionele Ryukyu-leven, terwijl iets verder weg Iriomote-jima ligt, bijna volledig bedekt met jungle en ongeveer zo wild als het kan zijn in Japan. Nog meer afgelegen zijn Hateruma-jima, in het zuiden, en Yonaguni-jima, op zichzelf staande tussen Ishigaki en Taiwan.
Iriomote-jima
Iriomote-jima (西表島), ongeveer 20 km ten westen van Ishigaki, is een buitengewoon wilde plek in Japan. Stijgend hoog uit de oceaan, is ongeveer negentig procent van het onbekende, bergachtige binnenland bedekt met dicht subtropisch regenwoud, waarvan een groot deel wordt beschermd als het Iriomote National Park. Het gerucht gaat dat Iriomote vaak – of zelfs voortdurend – gastheer is voor ontevreden Japanners, die ruig in de jungle leven.
Een nog interessantere bewoner, hoewel even ongrijpbaar, is een van ’s werelds zeldzaamste soorten, de yamaneko- of iriomote-lynx, een nachtelijk, katachtig dier. Het eiland en de omringende wateren herbergen ook een prachtig scala aan flora en koraalriffen met glinsterende tropische vissen. Er zijn ook volop mogelijkheden om te snorkelen, duiken, kajakken en wandelen door het regenwoud.
Hoewel het het op een na grootste eiland van Okinawa is, wonen hier minder dan tweeduizend mensen, de meesten langs nauwelijks ontwikkelde stroken aan de noord- en zuidkust. Veerboten van Ishigaki varen naar twee havens op het eiland: ohara (大原) in het zuiden en uehara (上原) in het noorden. Dit laatste is de betere plek om naar toe te gaan, omdat het dichter bij de belangrijkste schilderachtige attracties van Iriomote ligt en het grootste aanbod aan accommodatie biedt.
Duiken & Snorkelen op Iriomote
Iriomote is een paradijs voor duikers, met de Manta Way tussen de oostkust van het eiland en Kohama-jima die vooral beroemd is om zijn scholen mantaroggen; je zult ze waarschijnlijk tussen april en juni zien. De jeugdherbergen en alle minshuku kunnen je in contact brengen met de verschillende duikactiviteiten van het eiland.
Snorkelen is bijzonder goed op Hoshizuna Beach (星砂の浜), ongeveer 4 km ten noordwesten van Funaura, waar je ook een camping, een fatsoenlijk restaurant en snorkelspullen te huur vindt – dit alles maakt het populair. Als je de drukte wilt ontvluchten, ga dan naar Funauki (船浮), bereikbaar met drie veerboten per dag vanuit Shirahama (白浜), aan het uiterste westelijke uiteinde van de kustweg; het strand hier, een korte trektocht door de jungle, is een van de mooiste ervaringen van heel Japan.
Ishigaki-jima
Het leven in Yaeyama draait om Ishigaki-jima (石垣島), het belangrijkste vervoersknooppunt en bevolkingscentrum van de eilanden. De meeste reizigers baseren zich hier en maken gebruik van de uitstekende accommodatie en eetgelegenheden die te vinden zijn in Ishigaki (石垣), de enige nederzetting in Yaeyama die groot genoeg is om als stad te worden omschreven. De rest van het eiland is een overwegend landelijk en bergachtig landschap, omzoomd met rotsachtige schiereilanden, prachtige stranden en gemakkelijk toegankelijke riffen, terwijl het interieur wordt bedekt met de prachtige muren van met de hand gestapelde stenen die Ishigaki zijn naam gaven.
Taketomi-jima
Elke avond net voor zes uur ondergaat het kleine eiland Taketomi-jima (竹富島) een diepgaande, magische transformatie. Dit is de tijd van de laatste veerboot terug naar Ishigaki-jima – daarna ben je gestrand, maar er zijn weinig betere plaatsen om vast te zitten. Iets meer dan 1 km breed en de thuisbasis van minder dan driehonderd mensen, groeit de bevolking van het eiland gedurende de dag met mensen die graag de traditionele huizen willen zien, op door buffels getrokken karren rijden en op prachtige zandstranden zoeken naar de beroemde minuscule stervormige schelpen. Als de dagtrippers veilig terug zijn in Ishigaki, zullen degenen die ervoor hebben gekozen om te blijven Taketomi bijna voor zichzelf hebben – het is mogelijk om ’s nachts urenlang over onverharde paden te lopen zonder een enkele ziel te zien.
Er is maar één dorp op Taketomi (竹富) – en het is prachtig. Vrijwel alle huizen zijn gebouwd in traditionele bungalowstijl met laaghangende terracotta pannendaken, bekroond met shiisa met insectenogen. Om hen heen staan rotswanden, gedrapeerd met hibiscus en bougainville: dit zijn de ishigaki die een bepaald naburig eiland zijn naam gaven, maar tegenwoordig komen ze veel meer voor op Taketomi.
De Kerama eilanden
De Kerama eilanden (慶良間諸島) zijn de groep die het dichtst bij Naha ligt, ongeveer 30 km van de kust. Een knoop van drie grote, bewoonde eilanden en eindeloos zand en koraal. De Keramas bieden enkele van de mooiste en meest ongerepte stranden van Okinawa en fantastisch duiken tussen de riffen. Zamami-jima (座間味島) is een slaperige plek waar slechts honderden mensen wonen, maar is onlangs enorm populair geworden bij internationale toeristen dankzij het observeren van walvissen in de winter, evenals de doorgang van veerboten die van Naha naar Miyako en de Yaeyamas varen – veel reizigers verkiezen nu de Keramas boven dure vluchten naar het zuiden.
Honden en Walvissen
Zamami-jima heeft veel van zijn bekendheid verkregen uit het dierenrijk. De miljoenen vissen die duikers (en diners in lokale restaurants) genieten, zijn een duidelijke trekpleister, maar ook honden en walvissen hebben hun sporen verdiend. Historisch gezien was de walvisjacht een belangrijk onderdeel van de lokale economie, maar in de jaren zestig verdwenen de walvissen en stierf de industrie. Toen, tegen het einde van de vorige eeuw, begonnen de bultruggen terug te keren naar hun winterbroedplaatsen – die de lokale bevolking snel uitbuitte, maar dit keer voor toerisme in plaats van jagen.
Bovendien associëren de meeste jonge Japanners de Keramas met de schattige film I Want to See Marilyn uit 1988. Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en vertelt over een romance tussen twee honden op naburige eilanden: Shiro op Aka-jima en Marilyn ongeveer 3 km verderop op Zamami. Ze ontmoetten elkaar toen Shiro naar Zamami reisde in de boot van zijn eigenaar, maar de passie was zo groot dat hij elke dag naar haar toe begon te zwemmen om Marilyn te ontmoeten op Zamami’s Ama-strand – zo gaat het verhaal. Dit verhaal is zo speciaal dat de veronderstelde route van de pup vaak op lokale kaarten wordt vermeld.
De Miyako eilanden
Je moet medelijden hebben met de Miyako eilanden. Dit kleine cluster, gecentreerd rond Miyako-jima (宮古島), heeft enkele van de beste stranden van heel Japan, maar deze worden bezocht door maar weinig internationale bezoekers. Lang overschaduwd door Zamami-jima en de Yaeyama eilanden, kreeg de aantrekkingskracht nog een klap met de sluiting van de veerdiensten naar Naha en Ishigaki, waardoor Miyako een dure toevoeging was aan een rondreis door Okinawa. Het blijft echter een favoriet bij de Japanners op het vasteland, van wie sommigen weken of maanden blijven, strand na strand aflopen en veel duiken.
Het platte, driehoekige eiland Miyako-jima is ongeveer 35 km van punt tot punt – het meest opvallende aspect zijn de velden na velden met suikerriet. Hirara (平良), de belangrijkste stad, ligt aan de noordwestkust van het eiland, vanwaar wegen door de velden waaieren.
Duiken en Snorkelen in Okinawa
Met tal van duikplekken rond Okinawa-Honto – en nog veel meer rond de buitenste eilanden – zijn duiken en snorkelen een van de beste redenen om Okinawa te bezoeken. Er zijn tal van duikwinkels, maar slechts bij een paar vind je instructeurs die Engels spreken. PADI-cursussen zijn beschikbaar op Okinawa-Honto bij Maeda Misaki Divers House en het door Amerika geleide Reef Encounters. Zodra je je certificaat hebt, liggen de eilanden voor je klaar. Om apparatuur te huren, moet je de metrische waarden van je lengte, gewicht en schoenmaat kennen.
Er zijn geweldige duikmogelijkheden op allerlei manieren en prachtige plekken, maar de volgende locaties vallen vooral op.
Zamami-jima
Fantastische harde koralen, meer rifvissen dan je in een week zou kunnen tellen en veel grote waaierkoralen. Ga naar Zamami-jima, een bijzonder relaxte plek om een duik te organiseren met de instructeurs van Joy Joy.
Miyako-jima
Er zijn meer dan vijftig verschillende duikplekken om uit te kiezen rond Miyako-jima, waarbij grotduiken bijzonder populair zijn: begin met de Good Fellas Club.
Ishigaki-jima
Verspreid over de Yaeyama’s zijn 360 soorten koralen en zeeanemonen, waaronder de zeldzame blauwe koraalriffen bij Shiraho-no-umi op Ishigaki-jima. Onder de duizenden vissoorten waarmee je kunt zwemmen zijn barracuda’s, vlindervissen, roodvin fusiliers en mantaroggen in de wateren tussen Iriomote-jima en Kohama-jima.
Iriomote-jima
Er is gemakkelijk toegankelijk koraal in de wateren rond dit betoverende eiland. Beide jeugdherbergen kunnen je in contact brengen met lokale duikoperaties.
Yonaguni-jima
Overweeg voor de ultieme duikervaring om je uitrusting hierheen te slepen om zeeschildpadden en hamerhaaien te zien, en om de raadselachtige rotsen te verkennen waarvan sommigen beweren dat het de overblijfselen zijn van een verzonken beschaving.
Eten in Okinawa
De keuken van Okinawa verschilt aanzienlijk van de Japanse keuken vanwege de unieke geschiedenis van de eilanden, waarin de eetcultuur vooral werd beïnvloed door China, Zuidoost-Azië, Japan en de Verenigde Staten, en vanwege het andere klimaat met zijn effecten op de landbouw en de eetlust.
Okinawaanse gerechten zijn overal verkrijgbaar in restaurants in de prefectuur. Voor het uitproberen van diverse gerechten raden we een bezoek aan een lokale izakaya aan, waar meerdere kleinere gerechten aan tafel worden gedeeld. Sommige etablissementen bieden live Okinawaanse muziek om de eetervaring verder te verbeteren, vooral in restaurants in toeristische wijken zoals de populaire Kokusaidori straat in Naha.
De volgende drie gerechten, vooral Goya Champuru en Okinawa Soba, zijn alomtegenwoordig in Okinawa. Ze zijn niet alleen populair bij toeristen, maar ook bij thuiskoken:
Champuru
Champuru betekent “roerbak” in de Okinawaanse taal en verwijst naar een gerecht dat werd bereid door verschillende ingrediënten te roerbakken. Verreweg de meest populaire champuru-variëteit is goya champuru, waarin de bittere gojagroente wordt geroerbakt met tofu, eieren en varkensvlees of spam. Andere variaties op champuru zijn onder andere fu (tarwegluten) champuru, tofu champuru en papaya champuru.
Okinawa Soba
Hoewel ze de naam delen met soba-noodlegerechten die op het Japanse vasteland worden gevonden, is Okinawa Soba een heel ander gerecht. Ze zijn gemaakt van tarwe in plaats van boekweitmeel en lijken daarom meer op udonnoedels dan op sobanoedels. Net als bij ramen-noedels, wordt Okinawa Soba geserveerd in een kom bouillon met een aantal toppings. Een veel voorkomende topping is zacht gekookt varkensvlees, in welk geval het gerecht Soki Soba wordt genoemd, maar er zijn andere varianten. Het gerecht bevat over het algemeen ook groene uien, kamaboko (viskoek) en rode gember.
Taco Rijst
Als resultaat van de Amerikaanse aanwezigheid in Okinawa, is taco-rijst een uniek gerecht dat populair is als goedkope, vullende maaltijd. De exacte oorsprong van de maaltijd is onzeker, maar het verscheen ergens na het einde van de oorlog in Okinawa. Een kom taco-rijst bestaat uit typische taco-ingrediënten, zoals rundergehakt, sla, tomaten en salsa, geserveerd met rijst. Andere taco-ingrediënten zoals kaas of uien kunnen ook worden toegevoegd. De maaltijd wordt meestal met een lepel gegeten in plaats van met stokjes.
Benieuwd naar andere Japanse gerechten? Bekijk onze lijst met de 30 lekkerste Japanse gerechten die je moet proberen!
Beste Reistijd
Met een subtropisch klimaat blijft Okinawa het hele jaar warm. De gemiddelde jaartemperaturen liggen rond de 23°C, met een wintergemiddelde van 17°C en een minimum van 10°C. De winter duurt van december tot februari, terwijl de hete, vochtige zomer begint in april en doorloopt tot in september. De temperaturen schommelen op dit moment rond de 34°C en de zon kan behoorlijk intens zijn, hoewel de zeebries helpt. De beste reistijd om Okinawa te bezoeken is in de lente of herfst (ongeveer maart tot begin mei en eind september tot december). Het regenseizoen duurt van begin mei tot begin juni, terwijl tyfonen een probleem kunnen zijn in juli en augustus, en af en toe tot in oktober.